اوقات فراغت جزعی از24 ساعت زندگی ماست،یا لااقل بخشی فراموش شده از زندگی ماست.در لغت نامه دهخدا تفریح به زمانی اشاره دارد که فرد کاری انجام میدهد که در مقابل ان مزدی دریافت نمیکند(فعالیتی به میل فرد که از روی وظیفه انجام نمیشود)
از ویژگیهای زندگی شهری قرار گرفتن در فضاهای تعریف شده است،فضاهایی که در آن نظم و امنیت حرف اول را میزنند.مصداق بارز این فضاها میتوانند همین تفریح گاهها باشند.مکانهایی تعریف شده که مردم انرژیشان را در آن تخلیه میکنند و اسباب سرگرمی خود را فراهم میاورند.یکی از ویژگی های فضاهای تعریف شده قابلیت کنترل انهاست.این فضاها توسط دوربین های مدار بسته وگشتهای موتوری پلیس یا بوسیله بلندگوهایی که ذهن مخاطب را تسخیر میکنند کنترل میشود.
همه ما بخشی از اوقات کودکیمان را در این فضا ها سپری کرده ایم یا همکنون شاهد آن هستیم،حال سوال اینجاست،چقدر در این فضاها احساس آرامش و امنیت میکنیم.چقدر در این فضاها احساس شادمانی داریم...این مکانها ابزاری شده اند برای کنترل اجتماعی افراد،شاید بدین دلیل است که نسبت به آنها احساس خوبی نداریم.
سلام
چه وبلاگ قشنگی داری
به منم یه سر بزن
تبادل لینک هم کنیم
علی ؟؟ خودتی ؟؟