به کجا چنین شتابان
گون از نسیم پرسید
دل من گرفته زین جا
هوس سفر نداری
ز غبار این بیابان ؟
همه آرزویم اما
چه کنم که بسته پایم
به کجا چنین شتابان؟
به هر آن کجا که باشد
به جز این سرا ، سرایم
سفرت به خیر اما
تو و دوستی خدا را
چو از این کویر وحشت
به سلامتی گذشتی
به شکوفه ها به باران
برسان سلام ما را
شفیعی کدکنی
عمر من دیگر چون مردابی ست
راکد و ساکت و آرام و خموش
نه از او شعله کشد موج و شتاب
نه در او نعره زند خشم و خروش
گاهگه شاید یک ماهی پیر
مانده و خسته در او بگریزد
وز خرامیدن پیرانه ی خویش
موجکی خرد و خفیف انگیزد
یا یکی شاخه ی کم جرأت سیل
راه گم کرده ، پناه آوردش
و ارمغان سفری دور و دراز
مهدی اخوان ثالث
دهانت را می بویند مبادا گفته باشی
دوستت دارم...
دلت را می پویند مبادا شعله ای در آن نهان باشد
روزگار غریبی است نازنین...
و عشق را کنار تیرک راهوند تازیانه می زنند
عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد
« احمد شاملو »
روزگار غریبی است نازنین...ای چشم ز گریه سرخ خواب از تو گریخت
ای جــــان به لــب آمــــده از تـــو گریـــخت
با غم ســر کن که شادی از کوی تو رفــت
با شـــب بنشین که آفــتاب از تو گریــخت
« فریدون مشیری »
پسر قصه گفت،
دختر باور کرد،
کودک سر راه ماند !
« داریوش خطیر »